İfade edecek kelime bulamıyorum ki , yazıyorum siliyorum yazıyorum siliyorum. Her şekilde zor yani. Hani söylenecek söz kalmaz ya , boğazında koca bir yumru ile sadece durumu anlarsın , susarsın ve yanında olursun...
Can arkadaşım , canım arkadaşım bugün babacığı ile vedalaştı göz yaşları içinde. Nur içinde yatsın. Mekanı cennet olsun. Hiç bir şeyin bahanesi olmaz ama acı çekmeden gitmesi aileyi teselli eden tek şeydi. Onu anlamak , acısını hissetmek en zoruydu sanırım.
Farklı bir şey bu , yaşamak zorunda olduğumuz ama kabul edemediğimiz bir şey olsa da. Yokluğuna alışmak , gelmesini beklemek , sesini özlemek , anılarla yaşamaya başlamak. O an farkına varamadığın bir telaşe yaşanıyor evinde. Her şey o kalabalıkla başlıyor , bilmiyorsun ki ne yapman gerektiğini , acını bile yaşayamıyorsun. Gelenler , gidenler , sabır dileyenler , sarılanlar , ağlayanlar , dualar , dualar , dualar...
Sonra herkes çekip gidiyor ya , kalıyorsun bi başına. Yerini dolduramayacağın kocaman bir boşlukla başbaşa . Yok yazamıyorum...Korkuyorum belkide...
Farklı bir şey bu , yaşamak zorunda olduğumuz ama kabul edemediğimiz bir şey olsa da. Yokluğuna alışmak , gelmesini beklemek , sesini özlemek , anılarla yaşamaya başlamak. O an farkına varamadığın bir telaşe yaşanıyor evinde. Her şey o kalabalıkla başlıyor , bilmiyorsun ki ne yapman gerektiğini , acını bile yaşayamıyorsun. Gelenler , gidenler , sabır dileyenler , sarılanlar , ağlayanlar , dualar , dualar , dualar...
Sonra herkes çekip gidiyor ya , kalıyorsun bi başına. Yerini dolduramayacağın kocaman bir boşlukla başbaşa . Yok yazamıyorum...Korkuyorum belkide...